Welkom

Voor het optellen en aftrekken tot 100 biedt de methode Rekenrijk verschillende strategieën aan. In dit artikel wordt stilgestaan bij het rekenen met een rond getal, een zogenoemde variastrategie, die Rekenrijk eind groep 4 introduceert.

Iedereen weet dat interactie tijdens de rekenles belangrijk is, maar leerkrachten vinden het doorgaans moeilijk om kinderen gezamenlijk, met en van elkaar te laten leren en iedereen betrokken te houden. Een boek vol samenwerkingsvormen biedt hulp.

Niet alle doelen zijn voor alle leerlingen haalbaar. Neem het onderwerp kommagetallen. Wat kiezen we op dit gebied voor de zwakke rekenaars? Leren we hen de procedures voor cijferend optellen en aftrekken, of gaan we voor begrip en betekenis?

Zwakke rekenaars worden vaak met aparte materialen individueel aan het werk gezet. Daardoor kunnen ze vervolgens niet meedoen met de klassikale interactieve nabespreking, waardoor de achterstand in de klas alleen maar groter wordt. Hoe kan dat anders?

De munten van 1 en 2 eurocent worden afgeschaft. Volgens Mieke van Groenestijn betekent dit een ramp voor de rekendidactiek, zowel voor rekenen met geld als rekenen met decimale getallen. Ze is helaas een roepende in de woestijn

Begin groep 3 leren kinderen getalsymbolen gebruiken. Dat lijkt eenvoudig, maar niet voor iedereen. Die tekens bezitten immers geen zichtbare (en dus telbare) relatie met de aantallen waar ze voor staan. Hoe maken kinderen zich de cijfers eigen?

Wie goed rekenles wil geven moet veel in huis hebben. Jos van Rooij zet het op een ritje. Misschien lijkt het een onbereikbaar ideaal om een goede rekenleraar te worden, maar wie zich van de benodigde kwaliteiten bewust is weet waar hij aan moet werken.

Een recensie van de heruitgave van het rekenboek De Cijfferinghe (1604) van Willem Bartjens.

Een goede context ondersteunt het bedenken van de leerlingen. Maar aan welke eisen voldoet een goede context? Hoe ga je er op de juiste wijze mee om? Waar ligt de balans tussen het wiskunde-gericht uitdiepen en te diep ingaan op onbelangrijkste details?

Wanneer geschikte problemen in een klassikale, interactieve onderwijssetting worden aangeboden, voelen alle leerlingen zich uitgedaagd en zijn het niet alleen de bollebozen die met mooie oplossingen komen.

De opvatting dat je je over goede rekenaars geen zorgen hoeft te maken is nodig aan herziening toe. Als goede rekenaars uitgedaagd worden om een onbekend probleem aan tapes, blijken hun mogelijkheden soms beperkter dan vooraf werd gedacht.

Houd de groep bij elkaar, maar laat elke leerling op zijn of haar eigen niveau en met zelfgekozen middelen aan een gezamenlijke opgave werken. Wissel oplossingsmanieren onderling uit en waardeer elke aanpak. Zo houdt u rekening met verschillen.

Rondom het thema 'herfst' valt in groep 3 heel wat te beleven. Zelfs het domein 'meten' kan daarbij goed aan bod komen. In de herfst zijn immers de weersomstandigheden vaak zeer afwisselend en daar kunnen jongen kinderen mooie meet-ervaringen mee opdoen.

Tutorrekenen vraagt heel wat organisatie en voorbereiding maar de resultaten zijn zo bijzonder dat het alle moeite meer dan waard is. Niet alleen stijgen de leerresultaten, ook de sfeer op school en de contacten tussen de leerlingen verbeteren enorm.

Leerkrachten die hun leerlingen een vaste oplossingsmanier voorschrijven doen hen tekort. Wie bovendien ongeduldig eist dat ze de voorgeschreven manier onmiddellijk foutloos na kunnen bootsen maakt onzekere rekenaars die niet snel een eigen idee proberen

Het gebruik van de rekenmachine blijft een onderwerp van discussie. Er moet aandacht voor zijn, maar wat is een goede manier om dit te doen? De auteurs beschrijven de onmisbare kenmerken van een rekenmachine die geschikt is voor gebruik op de basisschool.

Ronald Keijzer promoveerde op een proefschrift over beukenonderwijs. De resultaten geven de reken-wiskundedidactici weer volop stof tot nadenken en discussiëren.

Hoe kunnen we een brug slaan tussen het reken-wiskundeonderwijs op de basisschool en dat in het voortgezet onderwijs? Nog steeds dreigen kinderen tussen wal en schip te raken. Kijken in elkaars keuken is 1 belangrijke voorwaarde om de kloof te overbruggen

Als leerlingen de werking van een model niet doorzien, kan dat model geen steun bieden in de reken-wiskundeles. Modellen die leerlingen zelf bedenken en in klassengesprekken ontwikkelen worden vaak wel begrepen en kunnen dus hulp bieden bij de opgaven.

Hoe los je een contextopgave op? De eerste stap bestaat uit het maken van een wiskundige vertaling, een wiskundige interpretatie van de context. Klassengesprekken over hoe je dat kunt doen zijn van groot belang.

In 2002 promoveerde Ivanka van Dijk op haar onderzoek naar het visualiseren van wiskunde. Zij vroeg zich af of het mogelijk zou zijn om leerlingen hun eigen denkmodellen te laten tekenen in plaats van deze kant-en-klaar aan te reiken.

Onze leerlingen worden volop getoetst. Maar wat doen we vervolgens met de toetsresultaten? Komen die onder in de kast? Of kan een goed foutenanalyseinstrument een opstap bieden tot verdere hulp?

Hans ter Heege neemt de huidige kerndoelen, geldend sinds 1998, onder de loep en doet wijzigingsvoorstellen die voor het reken-wiskundeonderwijs een stimulans tot vernieuwing kunnen zijn.

Elke dag een kwartiertje gezamenlijk, productief, mondeling, inzichtelijk oefenen is een voorwaarde voor succesvol reken-wiskundeonderwijs. Dat is de boodschap van Adri Treffers. Hij laat zien dat oefenen speels kan zijn, ook zonder spel-vorm.

Het voorstel om nieuwe kerndoelen voor het basisonderwijs in te voeren doet veel stof opwaaien. In dit artikel beschrijven 15 werkers aan de basis hoe zij de toekomst van het vak rekenen-wiskunde zien als de nieuwe kerndoelen ongewijzigd ingevoerd worden.

Leerprocessen verlopen niet altijd constant en geleidelijk en de opbrengsten zijn ook niet altijd zo zichtbaar en meetbaar. Willem Vermeulen beschrijft het springerige karakter van leerprocessen.

Met pen kun je nog veel meer doen dan u dacht. Geld als didactisch hulpmiddel kan in het reken-wiskundeonderwijs vele deuren openen. Een pleidooi voor de ontwikkeling van gecijferde waaraan geld een rijke bijdrage kan leveren.

Kees Buijs schrijft over getallen en getalrelaties. Hij laat zien met hoeveel plezier kinderen onderzoek doen naar getallen. De leerlingen verdelen getallen op grond van eigenschappen in groepen en ontwikkelen zo hun getalgevoel en rekenvaardigheid.

Bij ons is het realistische rekenonderwijs overal volledig ingeburgerd. In Engeland wil graag in onze voetsporen treden, maar dat gaat niet zo maar. Vragen en problemen die daar rijzen, kunnen ons opnieuw aan het denken zetten.

Het rekenonderwijs aan allochtone volwassenen moet maatschappelijk relevant zijn. Wat ze vandaag leren moeten ze bij wijze van spreken morgen op de markt kunnen gebruiken. In hoeverre mogen we deze eis ook aan het rekenonderwijs aan kinderen stellen?

Begaafde kinderen willen net als andere kinderen graag hun rekenideeën met anderen uitwisselen. Het enige waarin ze zich onderscheiden is dat zij na een opgelost vraagstuk meteen een nieuwe opgave willen krijgen om hun nieuwe inzicht op uit te proberen.

Slecht presteren, gebrek aan zelfvertrouwen krijgen, beurten ontwijken, angsten en schuldgevoelens, nog slechter presteren... hoe kun je bij een zwakke rekenaar deze vicieuze cirkel doorbreken? Door een positief pedagogisch klimaat...